یک شاخه از مهتاب
باز می شود پوست نازک
در استخوان تاریک
ماه به بلوغ می رسد
با جوش ها ی ستاره
بر گونه ی آسمان
پیدا می شو م
در دره های دهان
با رودی از صخره ها
سینه ای شیر
پره های خوا ب می پرند
رویای یک بوسه
زبان نمناک نعنایی
به نشانی از هیچ لبی ِ
و شط شرجی هیچ آغوشی
نه طعم یک قرص نان
نه خیال ِ ِهیچ سنبله ای
تنها
انگشتِ باران
که در عبور آتش و آب و باد
پنجره هانمناک می کند
یک شاخه از مهتاب
خالی ازآیه
یک مشت
کبوتر
بی طوق
بر درخت زیتون
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد