شهر شعر ایران

     شهر شعر ایران 
          
روزی دل من که تهی بود وغریب                   از شهر سکوت به دیار تو رسید
                        در شهر صدا که پر از زمزمه بود
                        تنها دل من قصّه ی مهر تو شنید
                        چشم تو مرا به شب خاطره برد
                        در سینه دلم از تو ویاد تو تپید
                        در سینه ی سردم، این شهرسکوت
                        دیوار سکوت زصدای تو شکست
                        شد شهرهیاهو این سینه ی من
                        فریاد دلم به لبانم بنشسـت
دل وحشت زده در سینه ی من می    لرزید        دست من ضربه به دیواره ی زندان کوبید
                     آی همسایه ی زندانی من
                       ضربه ی دست مرا پاسخ گوی!
                                 ضربه ی دست مرا پاسخ نیست.
                          تا به کی باید تنها تنها
                      وندر این زندان زیست
                 ضربه هر چند به دیوار فرو کوبیدم
            پاسخی نشنیدم
                  لحظــــه لحظــــه آه ویــــران می شـــوم
                               زیـــر ایـــن آوار پنهـــــان می شــــوم
                              برگ برگــم لحظــه لحظــه ریخت ریخت
                             فصل دیگـــــرپاک عـــــــریان مـــی شوم
                             من شــــــروع درد پنهـــــان خـــــودم
                            من خـــــودم هم خط پــــایان مـــی شوم
                          مثـــل پیــــله پوک پوکـــــم پوک پوک
                         از درون خویش داغــــــــان مــــی شوم
                       من که از جمـــــع شمـــا ها خسته ام
                     همـــــدم کــــوه و بیابان مـــــی شوم
                   آنچـــــه از احـــــوال مجنـــون گفتـــــه اند
                 صــــــد بیابان برتر از آن مــــی شــــوم
                خوب مــــی دانم که مــــی آید شبــــ
             آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم                                       از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم
                                        تقصیر کسی نیست که اینگونه غرییبم
                                         شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیریم
                                          مادر چشم به در خانه مدوز که دگر بازنگردم
                                            از گوشه قلبت که برفتم دگر بازنگردم
                                             آنروز که تابوت مرا بر دوش بگیرند
                                              خواهر تو مزن بر سر و سینه که دگر بازنگردم
                                                مادر گر دوست بپرسد که عاشق تنها به کجا رفت
                                                 آسوده بگو رفت به جایی که دگر بازنگردد
               داستان عاشقانه                 زن وشوهر جوانی سوار برموتورسیکلت در دل شب می راندند.                                 انها از صمیم قلب یکدیگر را دوست داشتند. 
                                     زن جوان: یواشتر برو من می ترسم 
                                    مرد جوان: نه ، اینجوری خیلی بهتره! 
                            زن جوان: خواهش می کنم ، من خیلی میترسم
                              مردجوان: خوب، اما اول باید بگی دوستم داری
                           زن جوان: دوستت دارم ، حالامی شه یواشتر برونی
                                               مرد جوان: مرا محکم بگیر 
                                زن جوان: خوب، حالا می شه یواشتر برونی؟
                 مرد جوان: باشه ، به شرط این که کلاه کاسکت مرا برداری و روی
                         سرت بذاری، اخه نمی تونم راحت برونم، اذیتم می کنه
                                               روز بعد روزنامه ها نوشتند
                  برخورد یک موتورسیکلت با ساختمانی حادثه آفرید.در این سانحه
                                   که بدلیل بریدن ترمز موتور سیکلت رخ داد،
                             یکی از دو سرنشین زنده ماند و دیگری در گذشت 
                  مرد جوان از خالی شدن ترمز آگاهی یافته بود پس بدون این که زن 
                  جوان را مطلع کند با ترفندی کلاه کاسکت خود را بر سر او گذاشت
                 و خواست برای آخرین بار دوستت دارم را از زبان او بشنود و خودش
                                                        رفت تا او زنده بماند
                                       و این است عشق واقعی. عشقی زیبا

                محاکمه عشق

                    محاکمه عشق بود و عقل که قاضی این جلسه بود
                               عشق را محکوم به تبعید به دورترین
                                  نقطه مغز یعنی فراموشی کرد.
                                 قلب تقاضای عفو عشق را داشت 
                                ولی همه ی اعضا با او مخالف بودند . 
                                قلب شروع کرد به طرفداری از عشق
                                     آهای چشم مگر تو نبودی ...
                                که هر روز آرزوی دیدن او را داشتی ؟
                                       ای گوش مگر تو نبودی...
                                که در ارزوی شنیدن صدایش بودی ؟
                               و شما پاها که همیشه آماده ی رفتن 
                       به سویش بودید حالا چرا این چنین با او مخالفید؟
                                         همه اعضا رو برگرداندند
                              و به نشانه اعتراض جلسه را ترک کردند


                    هرگز نشد

                    هرگز نشد بیای پیشم بگیری دستای منو
                    بدونی من عاشقتم گوش کنی حرفای منو
                    تو بی وفا بودی ولی اون که برات میمرد منم
                    تا زنده ام دوستت دارم اینه کلام آخرم
                    من که نتونستم تو رو یه لحظه تنها بزارم
                    تو سردی خاطره ها بگم که دوستت ندارم
                    دلم میخواد همین یه بار اشکامو پنهون نکنم
                    باور کنی تو رو میخوام غربتو زندونی کنم 
                    بیام به شهر خاطرات غرق بشم توی نگات 
                    دیوونه وار فدات بشم بمیرم
                    من واسه چشات بمیرم من واسه چشات
                    اما هنوز فاصلمون دوره و دست من جداست
                    ترانه ی سکوت من تو بغض آخرم نهان
                    کاشکی میشد واسه یه بار بیای بگی دوستت دارم
                    تو چشم من نگاه کنی بگی که عاشقت منم


                 جواب نامه ات

                          سلام ای تنها بهونه واسه ی نفس کشیدن
                          هنوزم پر می کشه دل برای به تو رسیدن
                          واسه ی جواب نامت می دونم که خیلی دیره
                          بذا به حساب غربت نکنه دلت بگیره
                          عزیزم بگو ببینمکه چه رنگه روزگارت
                          خیلی دوست دارم تو مهتاب بشینم یه شب کنارت
                          سر تو مهربونی بذاری به روی شونم
                          تو فقط واسم دعا کن آخه دنبال بهونم
                          حالم رو اگه بپرسی خوبه تعریفی نداره
                          چون بلاتکلیفه عاشق آخه تکلیفی نداره
                          نکنه ازم برنجی تشنه ام تشنه ی بارون
                          چه قدر از دریا ما دوریم بیگناهیم هر دو تامون
                          بد جوری به هم می ریزه من و گاهی اتفاقی
                          تو اگه نباشی از من نمی مونه چیزی باقی
                          می دونی که دست من نیست بازیای سرنوشته
                          رو قشنگا خط کشیده زشتا رو برام نوشته
                          باز که ابری شد نگاهت بغضتم واسم عزیزه
                          اما اشکات رو نگه دار نذار اینجوری بریزه
                          من هنوز چیزی نگفتم که تو طاقتت تموم شد
                          باقیش و بگم می بینی گریه هات کلی حروم شد
                          حال من خیلی عجیبه دوست دارم پیشم بشینی
                          من نگاهت بکنم تو تو چشام عشق رو ببینی
                          یادته من و تو داشتیم ساده زندگی می کردیم
                          از همین چشمه ی شفاف رفع تشنگی می کردیم
                          یه دفه یه مهمون اومد عقلم رو یه جوری دزدید
                          دل تو به روش نیاورد از همون دقیقه فهمید
                          اولش فکر نمی کردم که دلم رو برده باشه
                          یا دلم گول چشای روشنش رو خورده باشه
                          اما نه گذشت و دیدم دل من دیوونه تر شد
                          به تو گفتم و دلت از قصه ی من با خبر شد
                          اولش گفتم یه حسه یا یه احترام ساده
                          اما بعد دیدم که عشقه آخه اندازش زیاده
                          تو بازم طاقت آوردی مث پونه ها تو پاییز
                          سرنوشت تو سفیده ماجرای من غم انگیزه
                          بد جوری دیوونتم من فکر نکن این اعترافه
                          همیشه نبودن تو کرده این دل و کلافه
                          می دونم فرقی نداره واست عاشق بودن من
                          می دونم واست یکی شد بودن و نبودن من
                          می دونم دوسم نداری مث روزای گذشته
                          من خودم خوندم تو چشمات یه کسی این رو نوشته
                          اما روح من یه دریاست پره از موج و تلاطم
                          ساحلش تویی و موجاش خنجرای حرف مردم
                          آخ چه لذتی داره ناز چشماتو کشیدن
                          رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن
                          من که آسمون نبودم اما عشق تو یه ماهه
                          سرزنش نکن دلم رو به خدا اون بی گناهه
                          تو که چشمای قشنگت خونه ی صد تا ستاره س
                          تو که لبخند طلاییت واسه من عمر دوباره س
                          بیا و مثل گذشته جز به من به همه شک کن
                          من بدون تو می میرم بیا و بهم کمک کن 

            خواستم زندگی کنم راهم را بستند.
                   خواستم ستایش کنم گفتند خرافات است.
                   خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.
                   گریستم گفتند بهانه است.
                   خندیدم گفتند دیوانه است.
                  دنیا را نگه دارید می خواهم پیاده شوم

داستان کوتاه زن زیرک !

خانمی در زمین گلف مشغول بازی بود. ضربه ای به توپ زد که باعث پرتاب توپ به چندین متر آنطرف تر در درون بیشه زار کنار زمین شد.
خانم برای پیدا کردن توپ به بیشه زار رفت که ناگهان با صحنه ای روبرو شد.
قورباغه ای در تله ای گرفتار بود. با کمال تعجب دبد که آن قورباغه حرف می زند!
قورباغه ی سخن گو رو به خانم کرد و گفت: اگر مرا از بند آزاد کنی، سه آرزویت را برآورده می کنم.
خانم ذوق زده شد و سریع قورباغه را آزاد کرد.
قورباغه به او گفت: نذاشتی شرایط برآورده کردن آرزوها را بگویم. هر آرزویی که برایت برآورده کردم، ۱۰ برابر آنرا برای همسرت برآورده می کنم!
خانم کمی تامل کرد و گفت: خب. مشکلی ندارد.
آرزوی اول خود را گفت: من می خواهم زیباترین زن دنیا شوم.
قورباغه جواب داد: اگر زیباترین شوی شوهرت ۱۰ برابر از تو زیباتر می شود و ممکن است چشم زن های دیگر بدنبالش بیافتد و تو او را از دست دهی.
خانم گفت: مشکلی ندارد. چون من زیباترینم، کس دیگری در چشم او بجز من نخواهم ماند. پس آرزویش برآورده شد.
بعد از آن گفت که من می خواهم ثروتمند ترین فرد دنیا شوم.
قورباغه جواب داد: ولی در اینصورت شوهرت ۱۰ برابر ثروتمند تر می شود و ممکن است به زندگی تان لطمه بزند.
خانم گفت: نه هر چه من دارم مال اوست و آن وقت او هم مال من است. پس ثروتمند شد.
آرزوی سومش را که گفت قورباغه جا خورد و بدون هیچ چون و چرایی برآورده کرد.
خانم در طلب سومین آرزو گفت: می خواهم به یک حمله قلبی خفیف دچار شوم!!!

فریاد



زدم فریادخدایا این چه رسمیست.

رفیقان را جدا کردن هنر نیست.

رفیقان قلب انسانند خدایا.

بدون قلب چگونه می توان زیست.

تنهایی !!!

کسی دیگر نمی کوبد در این خانه متروکه ویران را 

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم!!! 

ومن شمع می سوزم  ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند 

ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم !!! 

درون کلبه ی خاموش خویش اما  

کسی حال من غمگین نمی پرسد!!! 

و من دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم  

درون سینه ی پرجوش خویش اما!!! 

کسی حال من تنها نمی پرسد 

ومن چون تک درخت زرد پاییزم !!! 

که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او  

ودیگر هیچی از من نمی ماند!!!

دکتر علی شریعتی

   

 

 

      چه سخت و غم انگیز است  

                  سرنوشت کسی که طبیعت نمیتواند سر او کلاه بگذارد ،   

                            و چه تلخ است میوه درخت بینایی .....   

  

  

          در چشم کسانی که پرواز را نمی فهمند   

                      هر چقدر بیشتر اوج بگیری کوچکتر خواهی شد.    

  

 

 

    مهم این نیست که قطره باشی یا اقیانوس،    

                   مهم این است که آسمان در تو منعکس شود.  

  

 

 

  

               برای یک کشتی غرق شده   

                                  هر بادی که بوزد باد مخالف است  

 

 

 

 

اگر تمام شب رو برایه از دست دادنه خورشید اشک بریزی  

 

           لذت دیدنه ستاره ها رو هم از دست میدی    

 

 

 

اشک تنها موجودی است که چون از چشم می افتد عزیز میشود .  

 

 

 

 

مجهول ماندن ،  

 

رنج بزرگ روح آدمی است  

 

یک روح هر چه زیبا تر است و هر چه دارا تر به آشنا نیازمند تر است .  

 

 

                                                                    دکتر علی شریعتی          

مهربان باش(دکتر علی شریعتی)

 مهربان باش 

 

 

مردم اغلب بی انصاف, بی منطق و خود محورند,ولی آنان را ببخش .

 

 اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند,ولی مهربان باش .

 

 اگر موفق باشی دوستان دروغین ودشمنان حقیقی خواهی یافت,ولی موفق باش.

 

 اگر شریف ودرستکار باشی فریبت می دهند,ولی شریف و درستکار باش .

 

 آنچه را در طول سالیان سال بنا نهاده ای شاید یک شبه ویران کنند,ولی سازنده باش .

 

 اگر به شادمانی و آرامش دست یابی حسادت می کنند,ولی شادمان باش .

 

 نیکی های درونت را فراموش می کنند.ولی نیکوکار باش .

 

 بهترین های خود را به دنیا ببخش حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد.

 

 ودر نهایت می بینی هر آنچه هست همواره میان "تو و خداوند" است نه میان تو و مردم

 

 دکتر علی شریعتی