شب یلدا کـــه رفتم ســــوی خـانه ********* گرفتـــــــم پرتقـــــــــــــال و هندوانه

خیـــــار و سیب و شیرینی و آجیل ********* دوتـــــا جعبه انــــــــــــــار دانه دانه

گـــــــز و خربوزه و پشمک که دارم ********* ز هــــــــر یک خاطراتی جــــــاودانه

شب یلدا بــــــــوَد یا شـــــــام یغما ********* و یــــــــــــــا هنگــــــــام اجرای ترانه

به گوشم می رسد از دور و نزدیک ********* نوای دلکـــــــــش چنگ و چغــــــانه

پس از صرف طعام و چــــای و میوه ********* تقاضــــــــا کردم از عمّـــــــه سمانه

که از عهــــــد کهـــــــــن با ما بگوید ********* هم از رسم و رســــــــــوم آن زمانه

چه خوش میگفت و ما خوش میشنیدیم ********* پس از ایشان مرا گـــــــل کرد چانه

نمی دانم چـــــــرا یک دفعـــــه نامِ- ********* “جنیفر لوپز” آمــــــــــــــــد در میانه

عیالم گفت:خواهــــــــــان منی تو ********* و یا خواهــــــــان آن مست چمانه؟

به او با شور و شوق و خنده گفتم ********* عزیزم با اجــــــــازه، هــــــــــر دُوانه!!

نمی دانی چه بلوایی به پـــــا شد ********* از آن گفتــــــــــــــــار پاک و صادقانه

به خود گفتم که”بانی” این تو بودی ********* که دست همســـــــرت دادی بهانه

خلاصه آنچنــــــــــــــان آشوب گردید ********* کـــــــــه از ترسم برون رفتم ز خانه

ز پشت در زدم فریـــــــــــاد و گفتم: ********* “مدونا” هم کنارش، هر سه وانه!!

و آن شب در به روی مــن نشد باز ********* شدم چـــــــــون مرغ دور از آشیانه

شب جمعــــــــــــه برای او نوشتم ********* ندامت نامـــــــــــــه، امّـــا محرمانه

نمی دانم پس از آن نامــــــه دیگر ********* عیالم کینه بــــــــــــا من داره یا نِه

ولی بگذار- بــــــــــــــا صد بار تکرار- ********* بگویم آخرین حرفــــــــــــــم همانه